روانشناسی عمومی...اشتباهات زندگی
اشتباهات تکراری و دوکلمه حرف حساب...
تاحالا شده خوب و بد زندگیمونو خودمون تشخیص بدیم؟
از روانشناس کمک نخایم؟
تاحالا شده از اشتباهاتمون درس بگیریم؟ و دیگه تکرارشون نکنیم؟
عیب ما آدما اینه که هممون فکر می کنیم عقل کل هستیم!!!!
مدام پامونو میذاریم جاپای اشتباهات گذشتمون و
اونوقت انتظار داریم همه چی هم درست پیش بره...
کاشکی یه کم حداقل واسه یه لحظه هم که شده به خودمون می یومدیم
اونوقت میفهمیدیم که دلسوزترین روانشناس واسه خودمون توی زندگی خودمون هستیم نه دیگرون...
کاش خوب و بد زندگیمون رو خودمون می فهمیدیم بجای اینکه بخایم دیگرون بهمون بفهمونن؟
تا کی نادانی؟
تا کی حماقت؟
تا کی خودخواهی؟
تا کی...؟
شما بگین...